Հիվանդ էր սիրտը աղջկա ու կյանքը արդեն թելից էր կախված:Բայց դրա մասին տղան չգիտեր ու սրտում ուներ շատ երազանքներ և ուզում էր նա, հենց, որ գա գարուն սիրած աղջկան մատանի դնի իրենով անի հետը նշանվի, հետո պսակվեն երեխաներ լույս աշխար բերեն: Ու հանկարծ մի անձրևոտ մի օր. Երբ մութ գիշերն եր տիրում գյուխին, ու մռայլ ամպերն են երկինքը հսկում իսկ փողոցներում շներն  եին հաչում ու մանուկների քուննեին խանգարում: Լսվեց ձայնը հեռախոսի ու խոր լացը նշանածի… Ես հեռանում եմ աշխարհից իմ սեր մենակ եմ թողնում ու լքում եմ քեզ. Ուզում եմ, որ դու երջանիկ լինես, արցունք չթափես ու չտառապես: Ուզում եմ, որ իմ գրեզմանին չայցելես. քեզ համար ապրես սիրես ուրիշին ու սիրված լինես:

Ինչեր ես խոսում? Գժվել ես ինչ է?

Ժամանակ չկա ինձ լսիր հիմա: Արի այս գիշեր իրար հանդիպենք ու վերջին անգամ գոնե համբուրվենք: Ես քեզ կսպասեմ դիմացի այգում: Միայն շուտ կգաս հանկարց չուշանաս:

Կորած խեղջ տղան, աշխարհը զարթնեց, շների ձայնը հանկարց կտրվեց. Ու մանուկների լացը սկսվեց, միացավ լացին լացին տղան խենթացած ու վազեց այգին կոկորդը խեղտված, բայց ոչ ոք չկար դիմացի այգում միայն ծառերնեյն  փոթորկից գոռում ու գիժ ամպերն էին բարցր գոռգոռում.  Ու գնաց տղան նրան փնտրելու, բայց երբ դուրս եկավ դիմացի այգուց գտավ աղջկան փողոցում ընկած մարմինը սառած ու դիակ դարցած: Այսօր թաղումն էր դժբախտ աղջկա:

   Օրն էր պայծառ օրեր, տարիներ անցան սրտի վերքերը բուժում չստացան, բայց ժամանակի հետ խոր սպիներ դարցան. Նա սիրած աղջկա գերեզմանին այցելում էր ամեն գիշեր`համբուրում արցունք էր թափու, քարն էր համբուրում արտասվում աղոտ պարկում էր քարին մինչև առավոտ:

Ախ կիսատ մնաց իմ սերը ավախ, ինձ էլ տար քեզ մոտ, սեր իմ թանկագին, մեկե մեռաց է արդեն իմ հոգին…