Պատանի էին,մեկը` սովորում էր 6-րդ դասարանում,մեկը`7:Հանդիպեցին դպրոցական
միջոցառման ժամանակ:Մի քանի օրվա հեռախոսային զրույցից հետո աղջիկը ապշած էր
տղայի խելամտությունից,մինչ այդ տեսել էր միայն անլուրջ,չկայացած տղաների:Սակայն
նրանց հարաբերությունները կարճ տեվեցին աղջկա ծնողների պատճառով,նրանք
արգելեցին
նրանց շփվել իրար հետ իրենց տարիքի պատճառով:Անցան տարիներ:Աղջիկը դեռ հիշում
էր
այդ խելամիտ տղային,որը միշտ հետևում էր աղջկան:Դեպքերը այնպես դասավորվեցին,որ
աղջիկը սսկսեց հայոց լեզու պարապել նրա մայրիկի մոտ ԲՈՒՀ ընդունվելու համար:Բայց
տղան Հայաստանում չէր որոշ ժամանակով:Իսկ տղայի հարազատները սկսել էին սիրել
աղջկան և թաքուն հույսեր էին փայփայում ,որ մի օր կբարեկամանան:Ուսանող ժամանակ
աղջիկը պատահաբար հանդիպեց տղային և նա նորից վերապռեց բոլոր դրական
հիշողությունները:Հաջորդ օրը զանգահարեց տղան և նրանք սկսեցին զրուցել և ավելի լավ
ճանաչել միմյանց:Աղջկա զգացածը չի կարելի համարել ՍԵՐ առաջին հայացքից ,նա սիրեց
կամաց-կամաց աստիճանաբար ավելի է զգում սիրո քաղցրությունը:Եվ ահա եկավ մի
պահ,որ նա երջանկությունից պարզապես թևածում էր,քանի որ սիրում էր և սիրված էր:Այդ
սերը հիմնված էր փոխադարձ վստահության,ազնվության վրա:Նրանք չէին վաղենում
արտահայտել իրենց զգացմունքները:Տարինրը չէին ազդել նրանց սիրո թուլացմանը
հակառակ դա նպաստել էր իրենց սիրո ուժեղացմանը:Հիմա նրանք ամուսնացած են,իսկ
իրենց սիրո գերագույն պտուղները իրենց որդիներն են:
